معنی زاویه نشینی در لغت نامه دهخدا

عزلت اختیار کردن. گوشه نشینی. از مردم دوری گزیدن. انزواء. تزوی. و رجوع به زاویه گرفتن شود

معنی زاویه نشینی در فرهنگ لغت هوشیار

عزلت اختیار کردن، گوشه نشینی

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

منزوی، گوشه گیر، آنکه از مردم دوری گزیند و در خانقاه به عبادت و ذکر مشغول شود

(پَرْ وَ دَ / دِ)

گوشه گیر. منزوی. زاویه گیر. رجوع به زاویه نشینی و زاویه گرفتن و انزوا و منزوی شود

(یَ / یِ نَ/ نِ)

چادرنشینی. صحرانشینی. تبدّی

(یَ یِ مُ نی ی)

مدرس فقهی است در جانب شرقی جامع عتیق مصر و منسوب به معین الدین دهروطی، وموقوفه ای در مصر دارد. (از خطط مقریزی ج 4 ص 20)

گوشه نشین گوشه گیر منزوی

((~. نِ))

گوشه گیر، منزوی

انزواطلب، خلوت گزین، خلوت نشین، خلوتی، رهبان، گوشه گیر، گوشه نشین، معتزل، معتکف، منزوی

کناره نشینی، حومه نشینی، مهاجرنشینی